در آه ... مانده

فرو ریخته ام ... خیلی زیاد . اغراق نمیکنم اگر بگویم کمرم خمیده و دوتا شده ام!

---

* غصه ی برادرم را بخورم که شب پیش وسط درد و دل های پیامکی اش بغض اش ترکید از بیکاری :(

** با همسایه ام همدردی کنم که از اسفند حقوق نداده اند به همسر کارگرش ؟چقدر پول قرض گرفته باشد از ما و دیگران خوب است ؟ چند وعده ناهار بفرستم در خانه ی شان ؟ چند عصرانه به صرف چای دعوتش کنم ؟ چه کنم که عزتش را حفظ کنم  و در عین حال زیر پر و بال خسته اش را بگیرم ؟

*** دلم برای چند نفر بسوزد ؟ برای چند صد کارگر که دیروز هم برای چند دهمین بار روبروی دادگستری و شهرداری و فرمانداری بست نشته بودند ؟ 

گلویم جای اینهمه بغض را ندارد . مانده ام مستأصل .احساس ناتوانی می کنم . دلم میخواهد با تمام دنیا همدردی کنم اما ضعیف ام ... دستم کوتاه است . از خودم بدم می آید .از خیلی ها ی دیگر هم ....

---

بعدن نوشت :

این نوایی که براتون اینجا گذاشتم به گویش لریه ... ما بختیاری هستیم و لهجه مون با لری فرق داره و نژادمون نیز و این جزو معدود آهنگای لریه که با تمام وجودم حس اش میکنم وقت گوشش دادن ... غمگینه . مناسب حال این روزای من ...

شو اوما اَفتاو نِشِس – رجب پور