میگویی : خانه ! باید برای خانه و اثاثش فکری کنیم . برای غربتی که گریبان گیرش میشویم . برای روزهای سختی که پیش رو داریم . آهان ! یادت باشد آنجا سختی هست ، تنهایی هست و من زیادی کنار تو و بچه ها نیستم ! باید خیلی قوی باشی . من تحمل غرولند ندارم و ...و... و...
میگویی و میشنوم و میگذارم تمام حرفهایت را بزنی ، بی کم و کاست .
برای هردویمان چای میریزم؛ می نشینم همانجا روی گلیم آشپزخانه ای که خیلی وقت ها جلسات محرمانه مان را به آنجا میبریم تا از تیررس مادرت کمی ، فقط کمی دور باشیم و بشود حرفی زد که او نباید بشنود .
آرام میگویم : علی ! می دانی چیست ؟ فکر خانه و اثاث نباش . هر جایی که تو بگویی می آیم با همین جهیزیه ی ساده ی 6ساله ام که زوار خیلی چیزهایش خیلی وقت است در رفته . با همین ها هم میشود حالا حالاها ادامه داد . از روزهای سخت نترس که اگر خوب مرا شناخته باشی ، به یاد می آوری آنهمه روز را که سخت بود و گذشت . تنهایی های بی شمار مرا هم که انگار از یاد برده ای مرد ! من پوستم کلفت تر از این حرفهاست . فقط تکلیف یک چیز را بگذار از همین حالا برایت روشن کنم :
من ! میخواستم از این خانه بروم ، درست ! از این حصار دل آزار به تنگ آمده ام درست ! اما ... اما یادت باشد تاب نمی آورم بیایی روبرویم بگویی فلانی ! خسته ام ،جمع کن برویم . مرا از شهرم کندی آوردی اینجا . غریب مانده ام و از این حرفها !نمیتوانم بشنوم منت را ... سرکوفت را .
میگویم : علی ! اصلا برای رفتن عجله ای نیست . خوب فکرهایت را بکن . تا بخاطر تنها من ،خودت را به آب و آتش نزنی آنهم بعد از گذشت شش سال . من ذوق ندارم ، هوس رفتن از کله ام پریده ! مرا بهانه نکن .... در و دیوار را خوب نگاه کن ! عمر رفته ی من از سر و رویش می بارد . نگاههای هر روز و هر شبم بر کاشی های کهنه اش نقش بسته . به این دست های پر از رعشه های عصبی خوب نگاه کن !من به اندازه ی تمام زن های دنیا به تو خوبی کرده ام علی ! احساس مرا چنگ نزنی ! رویاهایم را آواره نکنی یک وقت !
چای سرد شد و از دهن افتاد ... من باید برای آینده ی بچه ها ، فکری کنم !
....................................
پ ن : اگر خدا بخواهد به زودی از این خانه میرویم به جایی دور اما آرام .
شارژ نت تمام ... شاید مدتی نباشم
همه تان را دوست دارم . رفیقم بمانید تا تنها نمانم !
-----------------------------------------------------
پ ن : زین همرهان سست عناصــر دلـــــم گرفت
نوا نوشت : پیشنهاد میشود بشنوید از : کریس دی برگ
خسته ام، با همان شال و مانتو میروم جایی ، گوشه ای پیدا می کنم و دراز میکشم . چشمانم سنگین شده اند . می آیی و نزدیک میشوی . می آیی کنارم و می دانم میخواهی چند دقیقه همینطور زل بزنی به چهره ام و من چقدر زیر بار این نگاه یک دنده و لجبازت حس بدی پیدا میکنم از اینکه آیا از زاویه ای که میبینی ام ، بینی و لبها و چشمهایم ... اصلا صورتم چه شکلیست ؟! اینکه توی ذوقت نزنم یک وقت.این برایم خیلی مهم است و بارها هم اعترافش کرده ام . و اما تو فکر میکنی من خوابم و نمیفهمم که مهم و غیر مهم چیست . شالم را از روی سرم میکشی کنار . نمیتوانم تحمل کنم . کاش تلفنت زنگ بخورد و بروی . کاش اصلا مادرت بیاید توی اتاق و تو عقب نشینی کنی از کنارم . کاش اصلا یکی از بچه ها حس ات را از تو بدزدد ( کیان و بهار هم هر دو خوابند ) صورتت را می آوری جلو و یک جایی را از صورتم میبوسی و من نمیدانم کجای دلم میلرزد . کجای دلم که بعد از شش سال زندگی با تو هنوز بکر و دست نخورده است ... خاک بر سر بی جنبه ام کنند ... اشک زیر پلکم جمع می شود و من نمیدانم چرا اینقدر دلم برای تو و احساساتت میسوزد این روزها . این روزها ، توی بمبست این خانه گیر افتاده ایم و انگار هیچ راهی نیست که راهمان را بکشیم و از اینجا برویم .
پلک های خیس و خسته ام را توی صورتت وا میکنم . مانده ای که چم شده ... میگویم : این درد وامونده ی کتف و دستم نمیزاره بخوابم . تو اینجا ، اینهمه نزدیک چه میکنی ؟ سکوت میکنی و من میفهمم داری همان جمله ی همیشگی را با خودت زمزمه میکنی که : مقصر منم ... مقصر منم !
- برایت مختصر و مفید پیام دادم که همسرم روزت مبارک و تو خیلی کوتاه و مفیدتر نوشتی که : آخیش ... یه جوری شدم :)
--------------------------------------------
پ ن : علی - همسرم را میگویم- مرد برازنده ایست .از یاد برده بودم این را یک زمانی ! و از یاد بردم که جز او هیچکسی در این دل بی صاحاب شده ، نباید که باشد . و حاصل این افکار ناشایست این شده که در سجده هایم فراموش نکنم ذکر استفغرالله را . خاک تو سرم کنند ایضاً .
امروز نوشت : رفتم امامزاده ... برای همه تان دعا کردم ... بی کم و کاست ...
و : دریا ! دوستت دارم