آقای خانه ی من

با حرص و عصبانیت آخرین دانه ی بلوک های رنگی و ماشین های اسباب بازی بی چرخ و عروسک های بی مو و یک چشم بچه ها را می اندازم توی سبد و همچنان زیر لب ، هی الکی برای خودم غر غر میکنم . نه ! مثل اینکه بی فایده است . آقا حاضر نیست سرش را از توی پرونده ی پیش رویش بکشد بیرون و ببیند مادر بچه هایش چه مرگش شده . گاهی با خودم میگویم انگار  مغز این مرد قوه ای ندارد برای فرمان دادن به دلش که گاهی فقط گاهی به رحم بیاید برای من . که بابا جان این بنده خدا گناه نکرده زن تو شده . کمی یاری اش کن توی کارهای خانه . گاهی اوقات یک چیزی از روی زمین بردار . تو هم از 24 ساعت شبانه روز خدا ، یکی دوساعت بچه ها را مسئول باش . یک گوشه ای از این زندگی توی خانه را بگیر .

آقای خانه ی من ، از آن جمله مردهاییست که پدر بی نظیریست . همکار و دوست فوق العاده ایست . فرد بی اندازه مفید و سالمی است برای اجتماعش اما ! همسر ایده آلی نیست . کسی نیست که بشود برای خانه تکانی به هیچ عنوان رویش حساب کنی . وقتی عذاب ماهانه می آید سراغت ، به کمک رسانی اش امید داشته باشی . خیلی خیلی کم و انگشت شمارند روزهایی که ظرفی آب بکشد . سفره ای از جلوی خودش جمع کند . اصولا خودش را به زحت هیچ کاری در خانه نمی اندازد . 

آقای خانه ی من ! خونسردتر از من است . صبورتر از من است . چراکه خودش را عادت داده به بی تفاوتی به خیلی مسائل . و این مرا خیلی وقتها خسته تر می کند . خصوصا وقتی مهمان بیاید و برود و آقا عین مهمانها فقط از خودش پذیرایی کند . 

اما خدانکند روزی برود دادگاه و رأی دلخواهش را نگیرد . یا کار پرونده ای بیخ پیدا کند . یا تو از زیر تایپ لایحه و دادخواستی شانه خالی کنی . آنوقت بیا و ببین همین آقای منطقی چه ها که نمی کند . ادا و اصولی دارد برای خودش که ...

-------------------------

پ ن : خوب است گاهی ما زنها خودمان را جای مرد زندگی مان بگذاریم و حس کنیم سختی یک لقمه نان حلال درآوردن را  .

و خوبتر است مردها نیز گاهی و فقط گاهی زحمت خانه داری و بچه داری را بفهمند و اینهمه خودشان را کنار نکشند.

پ ن 2 : با اینهمه هیچ کسی ، برای من بهتر از همین آقای خانه ی بی تفاوت و بی نظم نبود و نخواهد بود توی این دنیا . این را بارها گفته ام . سایه اش مستدام !