پانتومیم

بهار بازی جدید یاد گرفته و من شده ام همبازی اش . 

بهار : خب ... ببین مامان ! من یه شکل ها و اداهایی درمیارم که تو باید بفهمی من چمه ! مثلا منظورم اینه که باید دقت کنی که من چمه ( این دقیقا طرز توضیح دادنش بود )

من : خب ، میدونم . اسمش پانتومیمه مامان . بلدم .

بهار : خب . همون که گفتی . خب حالا حباستو ( حواستو ) جمع کن . خب . شرووووووووووووووووع شد ! 

-------------

می رود پشت اپن و با یکی مثلا آنطرف ، صحبت می کند . برمیگردد سمت من . دوباره میرود و اینبار عصبانی حرف میزند . دوباره بر میگردد . دستش به کمرش و خیلی مثلا عصبانی .

-خب ! چم بود مامان ؟

من : هوممم .... بزار ببینم . با کسی دعوات شده بود ؟

= آره 

- خب . هوممممم . با من که مثلا توی آشپزخونه غذای مورد علاقه تو درست نکرده بودم یا احیاناً غذام پیاز داشته ؟!

= وای نه مامان ( به حالت تأسف سرشو تکون میده ) . نه مامان . نه ماماااان . من مشتری بودم . رفتم مغازه گوجه خریدم . بادمجون یادم رفته بود . بعد رفتم به مغازه دار و خانومش گفتم ( آخه خانومش هم کنارش نشسته بود . ندیدی ؟) گفتم بهم بادمجون هم بدین . خب ؟! بادمجون هم خریدم . اما وقتی گذاشتم توی غذا مثل اونروز که تو و بابا علی خورشتون تلخ شده بود ، غذای من بیتاره ( بیچاره ) هم خراب شد . رفتم بهشون گفتم خیلی کارتون زشته که هم اوندفعه به بابام و هم ایندفعه به خودم بادمجون تلخ و پر دونه دادین . زود پول منو پس بدین . بعد خانومش ترسید و گفت غلط کردیم ! دیگه تکرار نمیشه بخدا . به امام علی علیک السلام ( علیه السلام ) . و من هم دیگه هیچی بهشون نگفتم تا دعوامون نشه . چون شاید دیگه بهم بستنی نمفروختن فرداش . 

تو چطور نفهمیدی مامان ؟ اصن تو بازی بلد نیستی مامان . حیف که تو بازی بلد نیستی مامان .

من : آره ببخشید . حالا نمیشه با یه بازی دیگه ادامه بدیم .

بهار : نه . متأسفم . تو متوجه هیچی نمیشی خب . 

---------------

پ ن : هزار تا بچه ی دیگه هم  که داشته باشم ، یک موی بهار نمی ارزند . فدایش شوم من .

* اینهم یک نوشته ی سوای نوشته های دیگرم . با حس و حالی متفاوت .