میگویی : خانه ! باید برای خانه و اثاثش فکری کنیم . برای غربتی که گریبان گیرش میشویم . برای روزهای سختی که پیش رو داریم . آهان ! یادت باشد آنجا سختی هست ، تنهایی هست و من زیادی کنار تو و بچه ها نیستم ! باید خیلی قوی باشی . من تحمل غرولند ندارم و ...و... و...

میگویی و میشنوم و میگذارم تمام حرفهایت را بزنی ، بی کم و کاست .

برای هردویمان چای میریزم؛ می نشینم همانجا روی گلیم آشپزخانه ای که خیلی وقت ها جلسات محرمانه مان را به آنجا میبریم تا از تیررس مادرت کمی ، فقط کمی دور باشیم و بشود حرفی زد که او نباید بشنود .

آرام میگویم : علی ! می دانی چیست ؟ فکر خانه و اثاث نباش . هر جایی که تو بگویی می آیم با همین جهیزیه ی ساده ی 6ساله ام که زوار خیلی چیزهایش خیلی وقت است در رفته . با همین ها هم میشود حالا حالاها ادامه داد . از روزهای سخت نترس که اگر خوب مرا شناخته باشی ، به یاد می آوری آنهمه روز را که سخت بود و گذشت . تنهایی های بی شمار مرا هم که انگار از یاد برده ای مرد ! من پوستم کلفت تر از این حرفهاست . فقط تکلیف یک چیز را بگذار از همین حالا برایت روشن کنم :

من ! میخواستم از این خانه بروم ، درست ! از این حصار دل آزار به تنگ آمده ام درست ! اما ... اما یادت باشد تاب نمی آورم بیایی روبرویم بگویی فلانی ! خسته ام ،جمع کن برویم . مرا از شهرم کندی آوردی اینجا . غریب مانده ام و از این حرفها !نمیتوانم بشنوم منت را ... سرکوفت را .

میگویم : علی ! اصلا برای رفتن عجله ای نیست . خوب فکرهایت را بکن . تا بخاطر تنها من ،خودت را به آب و آتش نزنی آنهم بعد از گذشت شش سال . من ذوق ندارم ، هوس رفتن از کله ام پریده ! مرا بهانه نکن .... در و دیوار را خوب نگاه کن ! عمر رفته ی من از سر و رویش می بارد . نگاههای هر روز و هر شبم بر کاشی های کهنه اش نقش بسته . به این دست های پر از رعشه های عصبی خوب نگاه کن !من به اندازه ی تمام زن های دنیا به تو خوبی کرده ام علی ! احساس مرا چنگ نزنی ! رویاهایم را آواره نکنی یک وقت !

چای سرد شد و از دهن افتاد ... من باید برای آینده ی بچه ها ، فکری کنم !

....................................

پ ن : اگر خدا بخواهد به زودی از این خانه میرویم به جایی دور اما آرام .

شارژ نت تمام ... شاید مدتی نباشم

همه تان را دوست دارم . رفیقم بمانید تا تنها نمانم !

نوا نوشت :XaniaR Khosravi – Bedoone To