گاهی اپیدمی می شود عصرهای جمعه ... تمام روزها و شبهایت دردشان می شود همان درد ... دلگیر ! بغرنج ! واکسن هم که ندارد ... باید سوخت ‌٬ باید ساخت ٬ روزها و شبهای اینگونه ای تمامی ندارد ... این منم که باید برخیزم از این رخوت ! انگار

-----

پ ن : بزودی در این مکان یک آدم جدید با روحیات جدید خواهد نوشت : همه چیز رو به راهه !

پ ن : خودم باید برای خودم و این زندگی غبار گرفته ٬ دستمال شوم

پ ن : به یمن رمضان و روزهایش به خدا نزدیکتر می شوم ... یقین دارم !

مثل اسفند به بی تابی خود خشنودم                           جگر سوخته را طاقت ایوب مباد!

مستقیم ام به صراط تو، ولی دل که چنین          مست "انعمت علیهم" شده مغضوب مباد